Modernismoa

(XIX. eta XX. mendeen artean)

Ezaugarriak:

• Art Nouveau izenarekin ere ezagutzen zaio.
• Natura inspirazio iturri nagusia zen. Horren eraginez eraikinetan ugaritzen dira lerro kurbatuak eta gehiegizko apaingarrien gustua.
• Mugimendu hau gailendu zen Parisen, Pragan eta, batez ere, Bartzelonan.
• Arkitekturan ikus daitezke artelan ederrenak.

      Egileak: Antoni Gaudí (arkitektu espainiarra) eta Alfons Mucha (margolari Txekiarra)

 

 

 

 

 

 

Postinpresionismoa

(XX. mendearen lehen hamarkadak)

Ezaugarriak:

• Postinpresionistek kolorean, argian, sentsazioan gehiago zakondu nahi zuten, ea irudia bera desagertu arte.
• Lerroak lausotu egiten dira mantxei eta pintzelkada zabalei bidea utziz.
• Puntuen bidez osaturiko margolanen estiloari puntillismoa deritzo.

 Margolariak: Henri Toulouse-lautrec, Vincent Van Gogh, Paul Cezanne (frantziarrak) eta Joaquín Sorolla (espainiarra)

  

Inpresionismoa

(XIX. eta XX. mendeen artean)

Ezaugarriak:

• Irudikatzen da sentsazioa, inpresioa, eta ez errealitatea.
• Gai historikoak baztertzen dira eta mundua margotzen da, baina artista bakoitzaren ikuspegi subjetibotik abiatuta.
• Eszena bat aldatuko da uneko argia, kolorea edo giroaren arabera

Teknika: Kolore mantxak, paletakada aske eta azkarrak.

                        Margolariak: Eduard Manet, Claude Monet, Auguste Renoir, Edgar Degas (frantziarrak)

XX. mendeko arkitektura

• Harriaren ordez material berriak erabiltzen dira eraikuntzan (burdina, altzairua, porlana eta beira)
• Eraikin altuago (etxe orratzak) eta desberdin (Eiffel dorrea, tren geltokiak, kristalezko jauregiak) eraikitzen dira.
• Estilo berriak sortzen dira: Neoerromanikoa, Neogotikoa.

Errealismoa

(XIX. mendearen bigarren erdia)

Ezaugarriak:  1.  Garaiko errealitate gordina islatzen da.

                     2.  Gaiak: 1) Txiroen pobrezia 

                                    2) Industrializazioak eragindako gizarte arazoak 

                                    3) Eguneroko bizimodua 

                                    4) Ezberditasun sozialak.

                     3.  Kolore ilunak eta motelak erabiltzen dira.

    Margolariak: Jean-Francois Millet eta Gustave Courbet (frantziarrak). Ignacio Zuloaga (espainiarra)

Erromantizismoa

(XIX. mendearen lehen hamarkadak

  Ezaugarriak:

1.     Apurtzen da klasizismoaren eraginarekin eta baztertzen dira gai klasikoak.

2.     Erdi Aroko mundua berreskuratzen da.

3.     Munduaren ikuspegi idealizatua ezartzen da.

4.     Goresten da gizabanakoaren garrantzia eta haren sentimenduak eta kezkak aldarrikatzen dira.

5.     Neoklasikoaren gelditasuna baztertzen da eta mugemendua nagusitzen da margolanetan (araurik gabeko mugimendu askea).

6.     Kolore biziak erabiltzen dira eta argiak dena betetzen du.

7.     Naturako paisaiak ugaritzen dira nonbait.

 Margolariak: Eugene Delacroix  eta Theodore Gericault (frantziarrak)

Neoaklasizismoa

(XVIII. mendearen azken amarkadak)

Ezaugarriak:

1.     Itzultzen da Antzinate klasiko gaietera.

2.     Edertasun ideala islatzen da.

3.     Marrazki zehatza eta guztiz mugatua. Pintzelkada landuak.

4.     Pertsonaien mugimenduak estatikoak dira, eszenan geldirik egongo baziren modukoak.

Margolariak: Jacques Louis David eta Jean Auguste Ingres (frantziarrak)